04/11/2021

novemberblog Hans van den Berg

Laten we elkaar niet buitensluiten.

Toen ik vanmorgen opstond, begon ik de dag met een gevoel van lekker aan de gang gaan met mijn deelnemers van de schilderles ……ik had er zin in. Handschoenen aan, dikke winterjas en fietsen naar de Slinger. Het was goed fris, maar dat klaart mijn hoofd en dat is wel nodig in deze onvoorstelbare tijd van onzekerheden.
Mijn jongste deelnemer was al als eerste aanwezig en had de werkruimte verzorgd…. kasten open maken, tafels goed klaar zetten, stoelen er omheen, plastic kleden op de tafels tegen het knoeien, ezels klaar zetten, water in emmers doen voor het reinigen van de penselen. Daar was ik haar dankbaar voor, want niets is zo fijn als starten in een goed voorbereide ruimte. Langzaam druppelden de mensen binnen, want voor mijn senioren ben ik soepel als het gaat om op tijd aanwezig zijn. Als we ouder worden, gaan we allerlei kleine of wat grotere kwaaltjes krijgen, dat hoef ik u niet te vertellen.
Een van mijn deelnemers die gastvrouw is bij een andere cursus kwam samen met haar vriendin binnen en vertelde tussen neus en lippen door dat de docent van de activiteit, waar zij gastvrouw is, positief was getest en dus niet kwam lesgeven….en voilà, het startschot van een levendige discussie was gegeven: wel of niet controleren op coronavaccinatie of -test. Zelf sta ik er vrij liberaal in, omdat ik vind dat iedereen zelf die afweging moet maken, zolang er rekening wordt gehouden met de omgeving, dus voldoende afstand houden en regelmatig handen wassen. Het gaat uiteindelijk om respect voor elkaars leefruimte.
Nou… daar is niet iedereen het mee eens. Binnen de groep waren er enkele mensen die vonden dat door te kiezen voor niet vaccineren, je ook de gevolgen moest nemen, zoals uitsluiting van activiteiten of andere sociale gebeurtenissen. Na enig heen en weer gepraat stond een deelnemer op en zei luid en duidelijk, dat ze zich niet meer prettig voelde bij  deze discussie. Vervolgens zocht zij haar spulletjes bij elkaar en zei tegen mij dat ze opstapte en voorlopig niet meer naar de les kwam.
Na de les belde zij mij op en toen ik vroeg vanwaar die hevige reactie, zei zij dat ze de discussie ervoer als eenrichtingsverkeer, want niemand had haar gevraagd wat de reden was waarom zij zich niet wilde laten vaccineren. Daar had zij wel een punt: we staan zo makkelijk klaar met onze mening over iets zonder te luisteren naar wat de ander nog te zeggen heeft. Zij bleek namelijk een onderliggende kwaal te hebben, waardoor vaccineren voor haar gevaarlijk was.
De Stichting Actieve Senioren staat voor het stimuleren van senioren om elkaar te ontmoeten en iets gemeenschappelijks te gaan doen. Dat wordt door deze tweedeling in de maatschappij wel moeilijk gemaakt. Nogmaals: ik heb er alle begrip voor dat we maatregelen moeten nemen om verdere verspreiding van het virus te voorkomen, maar laten we elkaar toch alsjeblieft niet buitensluiten.

In de tussentijd heeft de actualiteit ons alweer achterhaald en zijn wij toch genoodzaakt geweest om maatregelen te nemen, die deelnemers wel buitensluiten. De coronatest hebben we verplicht gesteld om het gevoel van onveiligheid bij onze deelnemers weg te nemen. Een moeilijke afweging.

Hans van den Berg

voorzitter Stichting Actieve Senioren